Γαργαλητό: Γιατί δεν μπορούμε να γαργαλήσουμε τον εαυτό μας;

Η επιστημονική εξήγηση της αδυναμίας του ανθρώπου να «αυτογαργαληθεί»

Έχετε δοκιμάσει ποτέ να γαργαλήσετε τον εαυτό σας; Σας προκαλούμε να το προσπαθήσετε, θα ανακαλύψετε ότι απλώς είναι αδύνατο. Μπορεί με «όπλο» τα δάχτυλά σας και μερικά αγγίγματα σε ιδιαίτερα ευαίσθητα σημεία του σώματος, όπως ο λαιμός, οι πατούσες και οι μασχάλες, να έχετε τη δυνατότητα να προκαλείτε «επιθέσεις» έντονου γέλιου σε μικρούς και μεγάλους, αλλά σίγουρα όχι στον εαυτό σας.

Γιατί λοιπόν μπορεί κάποιος να σας γαργαλήσει ενώ δεν μπορείτε να αυτογαργαληθείτε; Τι συμβαίνει στο σώμα και στο μυαλό που καθορίζει τις αντιδράσεις σας;

Το πείραμα του γαργαλητού

Κάντε ένα πείραμα: χτυπήστε τα χέρια σας μεταξύ τους και μετά ζητήστε από κάποιον άλλο να χτυπήσει ένα από τα χέρια σας με τα δικά του. Θα ανακαλύψετε ότι αντιλαμβάνεστε το χτύπημα με κάποιον άλλον, ως πιο έντονο. Αυτή η διαφορά στον τρόπο που αντιλαμβάνεστε τον εαυτό σας και τους άλλους στο περιβάλλον, δεν περιορίζεται στον άνθρωπο ή στο άγγιγμα. Μια μελέτη του 2003 έδειξε ότι οι γρύλοι αντιλαμβάνονται τους ήχους που παράγουν οι ίδιοι, ως πιο «ήσυχους» σε σύγκριση με τους ήχους που παράγουν άλλοι γρύλοι.

Η Δρ. Κωνσταντίνα Κιλτένη από το Ινστιτούτο Karolinska της Στοκχόλμης, εξηγεί ότι ο εγκέφαλος έχει την αίσθηση της «ιδιοκτησίας» του σώματος και αναγνωρίζει πότε μια αίσθηση προκαλείται από εσάς ή από κάποιον εξωτερικό παράγοντα. Όπως ανακάλυψε μέσω της μελέτης «Γαργάλησέ με» (Tickle Me). «Ένας από τους λόγους που δεν μπορούμε να αυτογαργαληθούμε είναι επειδή ο εγκέφαλός μας το έχει ήδη προγραμματίσει», δήλωσε χαρακτηριστικά. Όπως επεσήμανε η Δρ. Kilteni, από τη μελέτη προέκυψε ότι όταν ο εγκέφαλος γνωρίζει ότι πρόκειται να πραγματοποιηθεί ένα άγγιγμα, το αισθάνεται λιγότερο έντονα.

Γαργάλησέ με και μελέτησέ με

Η Δρ. Kilteni πραγματοποίησε μια σειρά από πειράματα και άντλησε σημαντικά συμπεράσματα, ιδιαίτερα για τον σωματοαισθητικό φλοιό, δηλαδή μία περιοχή του εγκεφάλου που λαμβάνει αισθητηριακές πληροφορίες από το σώμα, και τη σχέση του με την παρεγκεφαλίδα,  η οποία περιγράφεται συχνά και ως «μικρός εγκέφαλος».

Η παρεγκεφαλίδα, παίζει σημαντικό ρόλο στον συντονισμό των κινήσεων, ελέγχει τις εκούσιες κινήσεις και την ισορροπία ενώ επίσης πιστεύεται ότι παίζει καθοριστικό ρόλο στην εποπτεία της γνωστικής επεξεργασίας, όπως στην εκμάθηση της κίνησης και της ομιλίας.

Η Δρ. Kilteni εκτιμά ότι η μελέτη που προέκυψε με αφετηρία το γαργαλητό, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί επιστημονικά σε πολλούς τομείς: από  τη φορητή ρομποτική και την ανάπτυξη προσθετικών άκρων, μέχρι την κατανόηση της σχιζοφρένειας.

Το γαργαλητό στην υπηρεσία της επιστήμης λοιπόν!