Το μέλλον της μόδας: Υφάσματα από μύκητες που αυτοεπισκευάζονται

Εάν εύχεστε να μπορούσατε να κρατήσετε τα αγαπημένα σας ρούχα για πάντα στην γκαρνταρόμπα σας, μια πρόσφατη επιστημονική ανακάλυψη υπόσχεται να εκπληρώσει την ευχή σας στο προσεχές μέλλον.

Αναρωτηθήκατε ποτέ πώς θα ήταν να μην χρειάζεται να αγοράζετε συνεχώς νέα ρούχα; Βεβαίως, στην εποχή της fast fashion, όπου κολοσσοί του λιανεμπορίου της μόδας δημιουργούν ή επανεφευρίσκουν διαρκώς νέους τρόπους προκειμένου να μας οδηγήσουν στο ταμείο τους, ακούγεται λίγο ουτοπικό.

Ωστόσο, ποιος ή ποια από εμάς δεν έχουν ευχηθεί να μπορούσαν να κρατήσουν για πάντα το αγαπημένο τους τζιν, μία τσάντα που αγόρασαν σε ένα ταξίδι στο εξωτερικό ή ένα πουλόβερ που έλαβαν ως δώρο από κάποιο αγαπημένο πρόσωπο; Χάρη σε μια πρόσφατη επιστημονική ανακάλυψή, στο προσεχές μέλλον οι ευχές αυτές ίσως είναι εφικτό να εκπληρώνονται!

Με βάση το μυκήλιο

Όπως ανακοίνωσε σε πρόσφατη μελέτη της, μια επιστημονική ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Newcastle και το Πανεπιστήμιο Northumbria στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα λεπτά, ριζοειδή νήματα που παράγονται από πολλούς μύκητες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως ένα βιοδιασπώμενο, «φορέσιμο» υλικό, το οποίο μάλιστα έχει τη δυνατότητα να αυτοεπισκευάζεται.

Κατά τη διάρκεια των δοκιμών τους, οι ερευνητές επικεντρώθηκαν σε έναν μύκητα γνωστό ως Ganoderma Lucidum. Από αυτόν, παρασκεύασαν ένα δέρμα από διακλαδισμένα νήματα γνωστά ως υφές (hyphae), τα οποία πλέκονται μεταξύ τους δημιουργώντας μία δομή που ονομάζεται μυκήλιο.

Υλικά με βάση το μυκήλιο χρησιμοποιούνται ήδη ως εναλλακτικές δομικές επιλογές με χαμηλό περιβαλλοντικό αποτύπωμα σε διάφορους τομείς, από τις κατασκευές μέχρι τη μόδα. Ωστόσο, η διαδικασία που χρησιμοποιείται για την παραγωγή των υλικών αυτών, τείνει να εξουδετερώνει τα σπόρια που βοηθούν τους μύκητες να αναγεννηθούν.

Μία νέα προσέγγιση

Στο πλαίσιο αυτό, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια νέα προσέγγιση: Ένα μίγμα που περιλαμβάνει μυκήλιο, χλαμυδοσπόρια, υδατάνθρακες, πρωτεΐνες και άλλα θρεπτικά συστατικά μέσα σε έναν υγρό καταλύτη, προκειμένου να πετύχουν την καλλιέργεια ενός τύπου δέρματος που θα μπορούσε να αφαιρεθεί και να αποξηραθεί.

Το εν λόγω παραγόμενο υλικό είναι προς το παρόν πολύ ευαίσθητο για να μετατραπεί σε ύφασμα ή ένδυμα. Ωστόσο, οι επιστήμονες είναι βέβαιοι ότι αν συνεχίσουν να εργάζονται προς την κατεύθυνση αυτή, σύντομα θα μπορούν να παράγουν πιο ανθεκτικά αποτελέσματα.

Από την άλλη, αυτό που τους κάνει ιδιαίτερα αισιόδοξους, είναι το γεγονός ότι η διαδικασία παραγωγής που ακολούθησαν δεν εξουδετέρωσε τα χλαμυδοσπόρια. Δοκιμές στο υλικό έδειξαν ότι μπορεί να αναγεννηθεί και να αντικαταστήσει τις τρύπες που δημιουργηθήκαν σε αυτό, αν επανατοποθετηθεί σε παρόμοιες συνθήκες με αυτές της αρχικής καλλιέργειάς του.

Αν και υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος μέχρι να φορέσουμε ρούχα από «ζωντανά» υφάσματα που αυτοεπισκευάζονται, η εν λόγω ανακάλυψη θα μπορούσε να διαμορφώσει ένα νέο τοπίο για τη βιομηχανία της μόδας. Και ποιος ξέρει, ίσως στο μέλλον η φυσική φθορά ή μία τρύπα, δεν θα αποτελούν πλέον λόγους για να αποχωριζόμαστε τα αγαπημένα μας ρούχα.